بررسی میزان سرمی پادتن ویروس پاپیلومای انسانی پرخطر در مبتلایان سرطان سرویکس و نتایج پاپ اسمیرcin i,ii,iii

چکیده مقدمه: ویروس پاپیلومای انسانی نوع 16 و 18 علت 70% سرطان های مهاجم سرویکس در سراسر دنیاست. کم و بیش در %70-50 زنان پس از عفونت اکتسابی hpv 16 و 18 پادتن تولید می شود. این پادتن ها دست کم به مدت 5-4 سال باقی می مانند. هدف: تعیین سطوح پادتن hpv 16 و 18 در سرم بیماران دچار سرطان سرویکس و نتایج پاپ اسمیر cin i,ii,iii و ارتباط آن با ناهنجاری سرویکس در خانم های فعال جنسی که پیشینه ناهنجاری سرویکس نداشته اند. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، 70 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه فوق تخصصی انکولوژی زنان مرکز آموزشی درمانی الزهرا(س) رشت در سال های 85 تا 90 بر پایه نتیجه آزمایش پاپ اسمیر و آسیب شناسی به 3 دسته تقسیم شدند. گروه نخست افراد دچار سرطان، با بیوپسی سرویکس، گروه دوم افرادی که نمونه پاپ اسمیر آنان cin i, ii, iii بود و در واقع آسیب پیش بدخیم داشتند و گروه سوم افرادی بودند که نتیجه پاپ اسمیر آنان از دید بدخیمی یا ضایعات پیش بدخیم، طبیعی گزارش شده بود. از همه افراد گروه های بالا، cc5 نمونه ی خون از دست گرفته شد و با کیت الایزای hpv-16 و hpv-18، برای اندازه گیری میزان آنتی بادی ضد ویروس پاپیلومای انسانی پر خطر، ارزیابی شد. داده های دموگرافی دربردارنده سن، تاهل، مصرف سیگار، سابقه فامیلی بدخیمی، سن منارک، وضعیت و سن یائسگی، تعداد فرزندان، روش های پیشگیری از بارداری، تعداد زایمان ها، سابقه عفونت های آمیزشی و سابقه مصرف قرص های ضدبارداری به مدت بیش از یک سال بیماران ثبت شد. نتایج: بیماران که دربردارنده گروه دچار بدخیمی سرویکس و پاتولوژی پیش بدخیم بودند میانگین سنی 30/8±6/45 سال داشتند. میانگین سن در گروه سالم 23/10±51/37 بود. تفاوت میانگین میزان پادتن hpv18 بین سه گروه افراد سالم، دارای نتایج بیوپسی cin i, ii, iii و بیماران دچار سرطان سرویکس از نظر آماری معنی دار بود (047/0=p). بین میانگین میزان پادتن hpv18 در دو گروه بیماران دچار سرطان سرویکس و با بیماران دارای نتایج بیوپسی cin i, ii, iii تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت اما تفاوت بین دو گروه افراد سالم و بیماران دچار سرطان سرویکس از نظر آماری معنی دار بود(034/0=p). میانگین میزان پادتن hpv16 در بیماران دارای نتایج بیوپسی cin i, ii, iii و بیماران دچار سرطان سرویکس از نظر آماری معنی دار بود (046/0=p). تفاوت بین دو گروه افراد سالم با بیماران دارای نتایج بیوپسی cin i, ii, iii در حد مرزی قرار داشت(043/0=p). همچنین، بین میانگین میزان پادتن hpv16 در دو گروه بیماران دچار سرطان سرویکس و با بیماران دارای نتایج بیوپسیcin i, ii, iii تفاوت معنی دار آماری معنی داری وجود نداشت (467/0=p). نتیجه گیری: پادتن ضد hpv16 و کمتر hpv18 که بدنبال عفونت اکتسابی ایجاد شده اند باعث کاهش خطر سرطان و ناهنجاری های سرویکس می شوند.